kl. Krzysztof Porosło
Księgi żywego Słowa.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2009
wydrukuj ten artykuł„W czytaniach z Pisma Świętego, które podaje się w liturgii słowa [...], Bóg przemawia do swego ludu, objawia mu tajemnicę odkupienia i zbawienia, i podaje mu pokarm duchowy, a sam Chrystus przez swoje słowo jest obecny pośród wiernych. Dlatego też we Mszy Świętej Kościół nie przestaje brać i podawać wiernym chleba żywota tak ze stołu słowa Bożego, jak i Ciała Chrystusowego” (Ogólne wprowadzenie do Lekcjonarza Mszalnego, nr 1). Po artykule dotyczącym ksiąg liturgicznych używanych do celebrowania Eucharystii, który został opublikowany na łamach wrześniowego numeru „Mszy Świętej”, przyszedł czas na zaprezentowanie historii, rozwoju, a także obecnego kształtu ksiąg używanych do celebrowania liturgii słowa, której znaczenie podkreślił i umocnił Sobór Watykański II, wręcz zestawiając stół słowa Bożego ze stołem eucharystycznym Ciała i Krwi Chrystusa.
W pierwszym Kościele nie istniały specjalne księgi przeznaczone do czytania słowa Bożego, a przynajmniej nie zachowały się żadne rękopisy o tym świadczące. Wiadomo jednak, że już przed VI wiekiem musiał istnieć jakiś system czytań mszalnych. Wnioskujemy to na podstawie istniejących wykazów żydowskich i świadczą o tym homilie św. Grzegorza Wielkiego wygłoszone pod koniec VI wieku.
Początkowo czytania wykonywano z Księgi Pisma Świętego. (...)
