ks. Jan Miazek
Nieszpory – wieczorna modlitwa Kościoła
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2013
wydrukuj ten artykułLiturgia godzin, codzienna modlitwa Kościoła, wśród wielu godzin zawiera dwie najważniejsze: jutrznię i nieszpory, czyli modlitwę poranną i wieczorną. W naszych rozważaniach nad liturgią godzin poznaliśmy już jutrznię, jej powstanie, układ i teologię. Przyszedł zatem czas na przyjrzenie się nieszporom, modlitwie bliższej nam znanej. Znajomość jutrzni ułatwi nam poznanie nieszporów, bo obie godziny powstały w tym samym czasie, przeszły podobny rozwój i mają prawie taką samą budowę. Różnią się treścią, tak jak poranek różni się od wieczoru.
Z przeszłości
Nieszpory jako liturgiczna wieczorna modlitwa Kościoła zrodziła się z codziennej wieczornej modlitwy chrześcijan praktykowanej od najdawniejszych czasów. Pierwotnie była to modlitwa prywatna, ale z biegiem czasu nabrała większego znaczenia. Pisarze kościelni III wieku wyraźnie do niej zachęcają, była zatem czymś ważnym w pobożności wiernych, choć nie miała jeszcze wspólnotowego charakteru.
Sytuacja uległa zmianie po 313 roku, kiedy to Kościół uzyskał swobodę działania, wznosił bazyliki i organizował swój kult. Wierni, dotąd modlący się wieczorem w swych domach, mogą teraz modlić się wspólnie w kościele i rzeczywiście przychodzą na modlitwę do bazyliki. W połowie IV wieku praktyka ta jest powszechna tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie. (...)
