ks. Tomasz Bać
Mnich modli się nieustannie – dniem i nocą
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2014
wydrukuj ten artykułHistoria i teraźniejszość liturgii godzin wspólnot monastycznych
Codzienna celebracja liturgii godzin od zawsze stanowiła centrum życia duchowego i liturgicznego wspólnot monastycznych. Życie mnisze w Kościele zrodziło się z wielkiego pragnienia, aby w konkrecie codzienności zrealizować biblijne wezwanie do nieustannej i wiernej modlitwy, o której mówił najpierw sam Jezus (por. Łk 18,1), a potem św. Paweł (por. 1 Tes 5,16-18; Kol 4,2). Chociaż to wezwanie do ciągłej i nieustającej modlitwy było poprzez wieki bardzo różnie rozumiane, to stoi ono niezmiennie u podstaw codziennej modlitwy płynącej z klasztorów rozsianych po całym świecie. Liturgiczna modlitwa wspólnot monastycznych była zawsze częścią wielkiej pieśni chwały, jaką Kościół – Oblubienica Chrystusa codziennie wyśpiewuje swojemu Oblubieńcowi. Nie wszyscy mają możliwość doświadczyć piękna tej modlitwy, warto więc przyjrzeć się jej początkom, rozwojowi i współczesności, aby jeszcze bardziej zachwycić się bogactwem liturgii Kościoła.
Oficjum katedralne i oficjum monastyczne w pierwszych wiekach chrześcijaństwa
Mówiąc o pierwszych próbach organizacji liturgicznej modlitwy Kościoła, należy wyjść od życia wspólnot chrześcijańskich u początku IV wieku. Po tak zwanym edykcie mediolańskim wydanym w 313 roku przez cesarza Konstantyna Wielkiego i przyznaniu chrześcijanom pełnych praw w cesarstwie rzymskim Kościół mógł cieszyć się swobodą kultu. (...)
