ks. Jan Hadalski SChr
Taka jest nasza wiara…
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2016
wydrukuj ten artykułWielki Post prowadzi nas drogą osobistego i wspólnotowego nawrócenia do przeżywania Triduum Paschalnego – zarówno treści związanych z męką i śmiercią Zbawiciela, jak i radości zmartwychwstania, którą mamy żyć przez cały rok. Jak wiemy, powinna być to droga odnowienia w nas łaski chrztu świętego – daru Bożego dziecięctwa i przynależności do wspólnoty Kościoła, poczucia bycia chcianym i kochanym przez Boga i przez Kościół-Matkę. Tak przeżywane wielkopostne przygotowanie znajduje swoje zwieńczenie w liturgii Wigilii Paschalnej, w obrzędzie odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych.
Ten obrzęd lepiej chyba byłoby nazwać odnowieniem przymierza chrzcielnego, bo nie o przyrzeczenia tu chodzi, właściwie nie ma ich w ogóle w zadawanych pytaniach, jest natomiast osobiste wyznanie wiary mówiące o relacji z Bogiem w Trójcy. Wracamy do tego odnowienia w kluczowych momentach życia i rozwoju wiary. Jest ono przewidziane w ramach przygotowań do Pierwszej Komunii Świętej, zawarte jest o obrzędzie sakramentu bierzmowania, czy wreszcie kiedy człowiek staje u kresu życia i ma przyjąć Komunię Świętą jako Wiatyk. Za każdym razem powinien to być coraz bardziej świadomy i osobisty wybór Chrystusa. Ten aspekt osobisty i osobowy jest ważny dlatego, że podczas chrztu sami wiary nie wyznawaliśmy (z wyjątkiem tych, którzy byli chrzczeni jako dorośli czy dorastający). Dawniej uczono, że to rodzice i chrzestni w imieniu dziecka wyrzekają się szatana i wyznają wiarę. Współczesna teologia mówi inaczej, że rodzice i chrzestni wyznają swoją wiarę, która jest wiarą Kościoła; ich wiara ma się z nią zupełnie zgadzać. To wiara Kościoła jest podstawą udzielania chrztu niemowlętom, to z niej niejako na kredyt dzieci otrzymują łaskę wiary, którą rozwijać i strzec zobowiązują się rodzice i chrzestni.
Każdego roku wszyscy mamy okazję powrócić do naszego chrztu właśnie przez obrzęd odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Zdarza się, że w bogactwie symboli i słów liturgii Wigilii Paschalnej ten moment nie jest odpowiednio wyeksponowany i przechodzi prawie bez echa, a jest jednym z najistotniejszych w tej świętej nocy czuwania. W tym roku trzeba na to zwrócić szczególną uwagę.
Tegoroczna Wigilia Paschalna, a w niej odnowienie przymierza chrzcielnego ma być bowiem w naszych parafiach centralnym momentem jubileuszu 1050-lecia chrztu Polski. Wszyscy – duszpasterze i wierni – tak przygotujmy i przeżyjmy ten obrzęd, aby było to prawdziwie wyznanie wiary całego narodu i każdego z nas osobiście jako katolika i Polaka.
Na koniec pragnę powitać wśród naszych autorów Pana prof. Krzysztofa Ożoga, historyka, specjalistę od historii średniowiecznej Polski i Europy, który w ramach jubileuszowych obchodów wiele uwagi poświęca wydarzeniu chrztu Mieszka I i Polski. Cieszę się i dziękuję, że Pan Profesor także na naszych łamach, w kilku artykułach, przybliży Czytelnikom tę problematykę. Będzie to znakomite uzupełnienie treści teologicznych na ten temat.
Wszystkim już dziś życzę radości z odnowienia przymierza chrzcielnego. Oby wyznawanie wiary było zawsze naszą chlubą w Chrystusie.
