bp Piotr Wojciech Turzyński
Chrzest – ustanowienie i praktyka w czasach apostolskich
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2016
wydrukuj ten artykułChrzest Polski, który dokonał się 1050 lat temu, w 966 roku, zmienił radykalnie rzeczywistość naszych praojców i do dzisiaj decyduje o naszej tożsamości i świecie wartości, którymi oddychamy. Dla całego narodu i dla indywidualnych osób chrzest ma charakter dynamiczny i jako łaska z małego ziarnka gorczycy rozwija się w wielkie drzewo, rodzące różnego rodzaju owoce dobra. Aby zrozumieć wartość chrztu i jego siłę wiążącą z Chrystusem i całą Trójcą Świętą, warto spojrzeć na ustanowienie tego sakramentu, praktykę pierwszych chrześcijan i dotyczącą go myśl teologiczną.
Praktyki inicjacji religijnej w Izraelu
i chrzest Jana
Woda ze swej natury daje życie, ożywia i służy do obmycia. W religii mojżeszowej znane było obmycie rytualne, przepisane przez prawo, które równocześnie miało charakter inicjacji właśnie w sferze religijnej czy też ascetycznej. W Misznie, jednym z podstawowych tekstów rabinicznych, zawierającym normy prawne postępowania wydobyte z Tory, znajdujemy opis obmycia dokonanego po obrzędzie obrzezania. Nowo nawróceni na judaizm powinni, według sekwencji wziętej z historii zbawienia, a zapisanej w Księdze Wyjścia, najpierw być obrzezani, potem przejść przez wodę, a następnie złożyć ofiarę paschalną. Również esseńczycy żyjący w I wieku przed Chrystusem, którzy byli grupą religijną w ramach judaizmu palestyńskiego, stosowali obmycie oczyszczające, aby nowicjusza wprowadzić do wspólnoty. (...)
