ks. Jan Miazek
Teologiczne treści Wielkiego Postu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2018
wydrukuj ten artykułWielki Post przygotowuje wierzących w Chrystusa do corocznego przeżywania Jego śmierci i zmartwychwstania. Codzienna liturgia tych czterdziestu dni, bogata w odpowiednio dobrane czytania i modlitwy, celebrowana w całym Kościele, staje się duchową drogą prowadzącą do Wielkanocy. Głęboka teologia Wielkiego Postu pozostaje dla nas jakby zamknięta, za mało kształtuje nasze przeżywanie tych dni, zwykle poprzestajemy na zwyczajowych i znanych praktykach. Nasze rozważania mają nam przybliżyć liturgię wielkopostną, niektóre czytania i modlitwy, abyśmy cierpliwie każdego roku na nowo wchodzili w jej głębię i dojrzewali duchowo.
Chrzcielny charakter Wielkiego Postu
W powszechnym odczuciu Wielki Post jest czasem nawrócenia, pokuty oraz rozważania męki Pana. Jednak przed laty Sobór Watykański II wskazał na podwójny charakter tego okresu: jest to czas przypomnienia chrztu lub przygotowania do niego oraz czas pokuty. Polecił szerzej uwzględnić elementy chrzcielne w liturgii tych dni. Kościół chce zatem, aby wspomnienie przyjętego chrztu towarzyszyło naszemu przygotowaniu do świąt. Jest to nawiązanie do najstarszej tradycji, bo gdy w IV wieku powstawał Wielki Post, stał się on czasem ostatecznego przygotowania katechumenów do sakramentu chrztu udzielanego w Wigilię Paschalną. Przygotowanie wraz z katechumenami przeżywała cała wspólnota wierzących, przypominając sobie własny chrzest i odnawiając swoje duchowe życie. (...)
