ks. Krzysztof Filipowicz
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2018
wydrukuj ten artykułUroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa jako celebracja liturgiczna w Kościele powszechnym pojawiła się właściwie dopiero w czasach nowożytnych. Niemniej zajęła dość poczesne miejsce w obchodach roku liturgicznego. Nie chodzi tutaj tylko o sam dzień w kalendarzu liturgicznym; obchód przypada na piątek po tradycyjnej oktawie uroczystości Ciała i Krwi Pańskiej. Cały miesiąc czerwiec został poświęcony kultowi Serca Jezusowego. Ponadto oprócz formularza uroczystości Mszał przewidział także Msze wotywne. Odpowiada to potrzebom ludzkiej natury. Wszak serce jest symbolem o zasięgu uniwersalnym. Według przekonań świata starożytnego był to najważniejszy organ, który zaczynał żyć jako pierwszy w organizmie ludzkim i ostatni w nim umierał. Serce oznaczało coś więcej niż miłość. Odpowiedzialne było za zdolności poznawcze i uosabiało charakter człowieka. Zanim greccy filozofowie dopracowali się koncepcji duszy, serce było niejako jej synonimem.
W świecie biblijnym
Autorzy biblijni używają terminu „serce” zgodnie z duchem swojej epoki. Uosabia ono całe wnętrze człowieka. Bóg dał serce do myślenia (por. Syr 17,6), a zatem będzie ono siedliskiem myśli i wiedzy, przechowuje wspomnienia i w nim odbywa się dialog z Bogiem (por. Rdz 17,17; Pnp 7,17). Biblia zna także pojęcie serca nieposłusznego, zatwardziałego, kamiennego (por. Jr 5,23). Bóg obiecał dać serce nowe, które będzie w stanie Go poznać i przyjąć Bożego Ducha (por. (...)
