ks. Łukasz Szczeblewski
Msza przy udzielaniu Wiatyku
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07-08, lipiec-sierpień 2020
wydrukuj ten artykułWiatyk (od łac. via – droga) to Komunia Święta pod dwiema lub jedną postacią podawana osobie chorej, będącej w bezpośrednim niebezpieczeństwie śmierci. Już pierwsi chrześcijanie określali śmierć jako podróż do Boga (np. św. Ignacy Antiocheński). Udzielanie Komunii Świętej przed śmiercią było i nadal pozostaje wyrazem troski Kościoła o ostatnią drogę swoich dzieci. Początki tego zwyczaju nie są znane. Najstarsze świadectwa o Wiatyku pochodzą z dokumentów Soboru Nicejskiego (325 r.). Obok samego udzielania Komunii Świętej chorym i umierającym praktykowano także sprawowanie Mszy w domu chorego. Sakramentarz Gelazjański (GeV) zawiera specjalny zestaw takich modlitw. Od VII wieku Wiatyk zanoszono w uroczystej procesji ze światłem, od XI wieku z krzyżem i kadzielnicą, a od XII wieku ze specjalnym dzwonkiem.
Udzielenie Wiatyku może mieć miejsce poza Mszą Świętą lub w czasie sprawowania Mszy Świętej. W Mszale rzymskim przewidziano na taką okoliczność specjalny formularz Mszy przy udzielaniu Wiatyku (można także wykorzystać Mszę o Najświętszej Eucharystii). Noty rubrycystyczne precyzują możliwości wykorzystania formularza. Nie wolno go stosować w czasie niedziel Adwentu, Wielkiego Postu oraz w okresie Wielkanocy. Nie używa się go także w uroczystości, Środę Popielcową oraz w czasie Wielkiego Tygodniu. W notach wskazano także, iż Mszę przy udzielaniu Wiatyku lub Mszę o Najświętszej Eucharystii sprawuje się w szatach koloru białego. (...)
