ks. Łukasz Wacław SChr, Poznań
Przystąpienie do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, październik - listopad - grudzień 2023
wydrukuj ten artykułZasygnalizowana w tytule niniejszego artykułu sytuacja przystąpienia do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim może być rozpatrywana na dwa sposoby. Po pierwsze – mówiąc o przystąpieniu do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, myślimy po prostu o kimś, kto przyjmuje w Kościele katolickim chrzest. Taki człowiek staje się tym samym w świetle prawa kanonicznego osobą z przysługującymi jej prawami i ciążącymi na nim obowiązkami (zob. kan. 96; 205 KPK). Należy przy tym nadmienić, że osoba nieochrzczona, która przez chrzest chce stać się członkiem Kościoła katolickiego, może swobodnie wybrać Kościół sui iuris, do którego chce należeć.
Prawodawca kościelny wymaga jednak, aby ta osoba została faktycznie ochrzczona w Kościele sui iuris, który wybrała (zob. kan. 30 KKKW; 111 § 2 KPK). Po drugie – mówiąc o przystąpieniu do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, myślimy o akatolikach pragnących stać się członkami Kościoła katolickiego, zatem o osobach ważnie ochrzczonych, nie będących jednak katolikami, czyli osobach należących do innych Kościołów czy to wschodnich, czy zachodnich (np. (...)
